Króliki to zwierzęta, które rzadko chorują, jeśli mają optymalne warunki do życia. Aby zapewnić im odpowiednią higienę i komfort, należy zwrócić uwagę na takie czynniki jak wielkość i wyposażenie klatki, temperatura otoczenia czy obecność przeciągów. Należy też pamiętać o odpowiednim żywieniu – dieta powinna składać się ze składników dostosowanych do potrzeb fizjologicznych królików. Sprawdź, jakie są najczęstsze choroby królików.
Nie bagatelizuj objawów choroby u królika
Opieka nad królikami może być czasochłonnym zadaniem, szczególnie ze względu na to, że te zwierzęta mogą zachorować na różne choroby. Przykłady dolegliwości są bardzo odmienne – od tych o łagodnym przebiegu po te o ostrym i szybko rozwijającym się charakterze. Dlatego tak ważne jest, aby w codziennej opiece nad pupilem wszelkie ewentualne symptomy i oznaki choroby były obserwowane uważnie. Jeśli cokolwiek Cię zaniepokoi, powinieneś natychmiast skonsultować się ze specjalistą weterynarii. Żaden problem dotykający króliki nie powinien być lekceważony ani leczony samodzielnie.
Najpopularniejsze choroby królików
Króliki są szczególnie podatne na choroby, a ich opiekun musi wiedzieć jak ich uniknąć lub leczyć. Przyczyny mogą być zarówno wirusowe, jak i bakteryjne, a objawy dotyczyć różnych części ciała – oczu, uszu, skóry, układu pokarmowego czy nawet układu nerwowego.
→→→ Sprawdź też: Choroby oczu u królika.
Problemy z zębami
Króliki często borykają się z problemami związanymi ze szczękami i zębami. Ich zgryz cały czas rośnie, więc te zwierzaki muszą regularnie je ścierać, aby utrzymać prawidłowy kształt i uniknąć przerostu. Zdarza się jednak, że proces ten nie przebiega w odpowiedni sposób, co skutkuje bólem i brakiem apetytu u królika. Przerost może prowadzić również do poważnych powikłań takich jak ropnie lub stany zapalne. Aby temu zapobiec należy dbać o prawidłowo skomponowaną dietę pupila oraz systematycznie wykonywać kontrole stanu jego szczęk i zgryzu.
Myksomatoza – jedna z najgroźniejszych chorób królików
Myksomatoza jest jedną z najbardziej niebezpiecznych chorób, które mogą dotknąć króliki. Wywołana jest przez wirusa i może być przenoszona poprzez pchły, komary i kleszcze. Choroba ta zazwyczaj diagnozowana jest w lecie i objawia się obrzękiem lub ropniem narządów, takich jak nos, uszy oraz narządy płciowe. Śmiertelność z powodu tej choroby oscyluje od 25 do 100%. Na szczególną uwagę zasługuje fakt, że na dzień dzisiejszy nie ma skutecznych metod leczenia myksomatozy – jej profilaktyka polega na szczepieniu zwierząt.
→→→ Może Cię zainteresować: Anatomia królika.
Nosówka (inaczej pastereloza lub zakaźny katar)
Nosówka jest chorobą, która dotyka przede wszystkim króliki fermowe i miniaturowe. Wywołana jest przez bakterie z rodzaju Pasterella. Choroba może się ujawniać, gdy odporność zwierzęcia jest osłabiona np. w warunkach stresu. Objawy tego schorzenia to czerwone, mrużące się oczy, kichanie oraz niedrożność nosa. Leczenie nosówki polega na podawaniu antybiotyków i trwa długo. Aby uniknąć tej choroby, warto dbać o to, aby nowi członkowie stada byli odpowiednio sprawdzeni przed przyjęciem do grupy oraz dbać o to, aby królikom nie brakowało ruchu i relaksu w ich otoczeniu.
Kokcydioza powodowana przez pierwotniaki
Kokcydioza jest dość często diagnozowanym schorzeniem u królików, wywołanym przez pierwotniaki. Jej głównym objawem są biegunki, które najczęściej są krótkotrwałe. Jednak dla zapobiegania rozwojowi choroby ważne jest, aby unikać stresu i spożywać tylko czystą wodę oraz odpowiednio przygotowaną karmę. Należy pamiętać, że nosicielstwo patogenu nie zawsze prowadzi do choroby – dlatego ważna jest profilaktyka i regularne badania lekarskie.
Encephalitozoonoza (kręcz szyi)
Encephalitozoonoza to choroba pasożytnicza, występująca wśród królików. Może być spowodowana przez pierwotniak Encephalitozoon cuniculi, którym aż 80% zwierząt jest skażonych. Choroba ta często pojawia się u królików o osłabionej odporności, dając widoczne objawy takie jak: kręcz szyi, brak równowagi, częste oddawanie moczu oraz napady drgawek. Należy pamiętać, że każdy przypadek encephalitozoonozy jest inny i należy zawsze skonsultować się z lekarzem weterynarii.
